M. Can YÜCE 15 Şubat 1999 günü Kenya'da yakalanıp Türkiye'ye getirildiğinde Öcalan, uçakta gözlerini açar açmaz, "Anne tarafım Türk, eğer fırsat verilirse devlete hizmet etmeye hazırım" sözlerini büyük bir rahatlıkla söyledi. Bu sözleri duyanlar, şaşkınlıktan neredeyse küçük dillerini yutacaklardı.
Bölge ve ülke olarak karmaşık, belirsizliklerle dolu ve gitgide sertleşen bir çatışma ortamına doğru ilerleyen bir sürecin en kritik günlerini yaşıyoruz. En özlü ifadeyle süreç, giderek halklar arası boğazlaşmaları da tetikleyecek bir biçimde gelişen bir bölgesel savaşa doğru tırmanmaktadır.
Türkiye, Avrupa ve Ortadoğu'daki konumuyla ilgili meseleler yüzünden şaşkınlık içindeyken, yetkililer yine Kerkük konusunu kullanıyor. Türkiye'deki askeri ve siyasi kutuplar arasında giderek ön plana çıkan ulusal pazarlıklar, Irak ve bölgenin geleceğine olumsuz yansıyacak.
DİSK ve 2007 DİSK Genişletilmiş Başkanlar Kurulu'nun 25 Kasım 2006 tarihli toplantısından sonra yayınlanan sonuç bildirgesi şu satırlarla bitiyordu:
DİSK Genişletilmiş Başkanlar Kurulu, 2-3 Şubat 2007 tarihleri arasında toplanarak ülkemizde ve sendikal alanda yaşanan son gelişmeleri ve sorunları değerlendirmiş ve aşağıdaki kararları almıştır:
Irak'taki savaş ABD'li özel şirketlere milyarlar kazandıran ticarettir: Sadece patronlarına karşı sorumlu olan ve yüksek ücret alan yüzbinlerce paralı asker ülkeyi talan etmektedir.
Meseleye şöyle de bakılabilir: Hrant Dink'in öldürülmesi Türkiye'nin tarihi ve kimliğiyle yüzleşmesinin acılı bir aşamasıdır. Değil mi ki, Hrant'ın Dink'in ölümü Türkiye'nin çoğunluğu için, farklı olanla birlikte düşünme, birlikte mücadele konusunda sınırları tarihsel belleğin belirlediğini göstermiştir.
Abdullah Gül, Washington'dan Ankara'ya döner dönmez, Genelkurmay Başkanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt, Washington'a uçtu. Türkiye ile ABD'nin 60 yıla yakın bir süredir sıkı "askeri müttefik" olmalarına ve NATO'nun en büyük iki silahlı gücünü oluşturmalarına bakılırsa, bir Türk genelkurmay başkanının,
