0
0
Her fırsatta TC'den, Kürt halkının düşmanı güçlerinden af dileyen, "Barış", "Demokrasi", "Özgürlük" kavramlarını dilinden düşürmeyen, af ve düzene kabul edilmek, bağışlanmak için her şeylerini vermeye hazır, İmralı Partisi PKK / Kongra-Gel, Samsun'da Newroz'u kutlamak, onun direniş türkülerini birlikte söylemek, isyan ateşini biraz daha gürleştirmek için toplanan devrimci gençlere saldırdı.
Bıçak, ucu çivili sopalar ve demir çubuklarla saldıran bu güruh, Devrimci Sosyalist Öğrenci Birliği'nden bir devrimciyi yaraladı. Hem de polisin gözetiminde… İlginçtir, ama şaşırtıcı değildir, bu güruh, saldırı sonrasında polis tarafından herhangi bir müdahale görmeden alandan ayrılmıştır.
Kuşkusuz bu saldırı ne ilktir, ne rastlantıdır, ne "yerel" öğelerin kendi başına bir eylemi ne de "münferit" bir olaydır. Bu, saldırı bir siyaset kültürünün kendisini dışa vurmasıdır. Bu, tekçi, kendisi dışında kimseye, hele kendi iktidar ilişkilerini deşifre eden, bu sistemin despotik, karşı-devrimci özünü açığa vuran, uygulanan çizginin ise teslimiyet ve tasfiye çizgisi olduğunu ortaya koyan kesimlere, güçlere ve kişilere yaşam hakkı, eleştiri ve görüş ifade etme hakkı tanımayan bir siyaset kültürü ve tek kişinin despotik iktidarına dayanan bir sistemin ürünüdür. Önemli olan bu gerçekliği görmek ve bu gerçekliği görmeyen gözlere, duymayan kulaklara göstermektir…
Açık ki İmralı Partisi, "barış" derken, bundan kastı, devlet tarafından bağışlanmak ve tüm değerlerin tasfiyesi temelinde bu düzene kabul edilmektir. "Devlete barış, devrimcilere ve yurtseverlere, sosyalistlere savaş", işte İmralı'nın özü, siyaset kültürünün abc'si budur!
Açık ki İmralı Partisi, "demokrasi" derken, tam bir ikiyüzlülüğü sergilemekte, sadece kendisine söz, eleştiri, ifade ve eylem özgürlüğü istemekte, en sıradan bir farklılığı, eleştiri ve eylemi "hain" ve "katli vacip" olarak damgalamakta "beis" görmemektedir.
Açık ki İmralı Partisinin kendisi gibi düşünmeyenlere saldıran öğelerinin zerre kadar bir iradeleri yoktur, onlar, "saldırgan-cellât" ve "kurban" kimliklerini aynı anda ve birlikte taşımaktadırlar.
Samsun'da bir avuç devrimciye neden saldırdılar? Bu sorunun yanıtı çok açıktır: Onlar, şekillendikleri siyaset kültürünün bir sonucu olarak tekçi varlıklarını olduğu gibi sürdürmek, hele İmralı süreciyle birlikte içine girilen teslimiyet ve tasfiyeci sürecin deşifre olmasını, bu konuda en sıradan bir gediğin bile açılmasını istemiyorlardı. Bu nedenle o sitemin içinden çıkmış, ama bu çıkışı belli bir politik duruş biçiminde ifade eden tek bir kişinin varlığına bile tahammül etmiyorlar.
Açık ki bu tahammülsüzlüğün adı, kendisi gibi düşünmeyeni bastırma ve yok etme tutumu despotizmden başka bir şey değildir.
Bütün bu despotik sistem ve tutumların ezilen bir halk ve onun mücadelesi adına yapılıyor olması, olayın traji-komik yanını oluşturmaktadır.
Gerçekten demokrat ve devrimci olanların, demokrasi ve özgürlük sözlerinde samimi ve tutarlı olanların İmralı Partisinin kendisinden olmayan, kendisine karşı çıkan ve kendisini eleştiren kesim ve kişilere uyguladığı terör ve bastırma saldırılarına karşı tavır almaları bir zorunluluk olmaktadır. Bu konuda ilkeli olmak, ilkeleri basit hesaplara kurban etmemek çok önemlidir.
Her Newroz Bayramında olduğu gibi halkımız, bu Newroz'da da alanlara koşmuş, coşku ve heyecanla bayramını kutlamıştır. Halkın somut ulusal demokratik hedefleri gözlerden kaçırtılıp saptırılsa da bu yine böyledir.
Saldırganlığa, onun ardındaki tekçi siyaset kültürüne ve farklılıkları bastırma mantığına karşı tavır almak, somut olarak bunu Samsun'daki saldırıyı kınama biçiminde ifade etmek önemlidir; bu, tutarlı ve samimi demokratlığın vazgeçilmez ölçütlerinden biridir.
Devrimci demokrat ve yurtsever kamuoyunun bu konuda net bir tutum almasını umuyor ve bekliyoruz.
23 Mart 2007
SOSYALİST-ŞOREŞGER
(Kürdistan Devrimci Sosyalistleri)
