0
0
Başbakanlık Teftiş Kurulu, Hrant’ın eşi Rakel’in Başbakan’a yazdığı bir mektupla harekete geçti. Hrant’ın öldürülmesiyle ilgili olarak yargılananlar dışında başkalarının da katil olduğuna dair bir rapor hazırladılar. Yazdıkları raporda ihmalleri- görünüşe bakılırsa kasıtlı olan ihmalleri anlattılar. Teftiş Kurulu’nun araştırmaları sırasında kısmen engellendiği de dün gazete haberlerinde vardı.
Ve fakat her şeye rağmen ortaya olayın neredeyse bütün boyutlarını yansıtan, yansıtmasa bile ima eden bir rapor çıktı. Hazırlayanların ellerine sağlık.
Raporla ilgili haberleri okuduktan sonra benim aklıma takılan soru ise şu oldu.
Devletin yürütme organlarını elinde tutan bu hükümetin Ermenilerle ilgili politikası nedir? En seçkin oğullarından biri öldürülmüş olan Ermenilerle ilgili bu hükümetin bakış açısı nedir? Buradan başlayarak sorarsak, bu hükümetin azınlık politikası nedir?
Kürtlerle ilgili bu hükümetin aklından neler geçmektedir? Biz bu hükümetin hangi yüzüne inanacağız? Ya da artık belki şöyle bir soru sormanın zamanı gelmiştir:
Bu hükümetin bu ülkedeki azınlıklarla ilgili devletin resmi yüzünden başka bir yüzü kalmış mıdır?
Özür erkekliğe dokunur
Bu soruların aklımıza gelmesi doğal. Zira birkaç gün önce Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül’ün söyledikleri bir dil sürçmesi değil, bir hükümet üyesinin kafasını ele geçirmiş ideolojinin yüksek sesle söylenmesidir. Bakan Gönül şöyle demiştir:
“Bugün eğer Ege’de Rumlar, Türkiye’nin birçok yerinde Ermeniler yaşamaya devam etseydi, bugün acaba Türkiye milli devlet olabilir miydi?”
Öncelikle şunu düzeltelim. Her ne kadar Gönül’ün övdüğü mübadelenin sonucu olarak hem Türkler hem de Rumlar evlerinden edilmiş olsalar ve Ege’de eskisi gibi bir Rum toplumu olmasa da bugün Türkiye’nin birçok yerinde Ermeniler yaşamaktadır.
İyi ki de böyledir. Vecdi Gönül’ün bu sözleri sadece Ermenilerin değil, Ermeni kardeşleriyle birlikte yaşamak isteyen Türklerin de vicdanını yaralamıştır.
Başta Türkler olmak üzere bu ülkenin yurttaşları, önce Vecdi Gönül’den sonra hükümetin başından bu konuda bir özür, özür erkekliğe dokunursa hiç değilse bir düzeltme beklemektedir.
Ne mozaiği ulan!
Diğer yandan da insan sormadan edemiyor. Bu acaba bir kerelik yapılmış bir hata mıdır, yoksa hükümet, devletin o şikâyet ettiği yüzünü mü giyinmiştir artık?
O lanetli masklar gibi giyenin yüzüne yapışan demir bir mask mıdır bu? ‘Ne mozaiği ulan, Türkiye mermerdir!’ diye hezeyanlar geçiren bir maskı acaba AKP artık sonsuza dek yüzüne mi geçirmiştir?
Zira her ne kadar hakkındaki hukuksuzluk iddiaları sebebiyle ya da dinlenmek için görevinden ayrıldığı söylense de AKP Genel Başkan Yardımcısı Dengir Fırat’ın yerine Abdülkadir Aksu’nun getirilmesi bilen gözler açısından ciddi bir göstergedir.
Bu, Türk politikasındaki yeni tavrın göstergesidir. Başbakan’ın orduyla aynı frekanstan yayın yapmaya başlamasıyla birleştirildiğinde gösterge açıktır. AKP artık her yanıyla devlet, her bakımdan devletludur!
AKP Yozgat Milletvekili Abdülkadir Akgül’ün DTP’li Hasip Kaplan’la tartışırken söylediği “Devletime ve milletime karşı gelenleri elbette vurmaktan hoşlanacağım” sözleri bu maskın AKP’nin yüzüne ne kadar yapıştığını ya da AKP’nin yüzünün devlet demirinden olduğunu göstermektedir.
Faşizm ve siyasal İslam
AKP’nin bu ülkenin gayrimüslimlerine ve Türk olmayan halklarına karşı, ikinci dönemle değişen bakış açısı artık kemikleşmeye başlamış, kalıcı bir politik tavra dönüşmüştür. İslami referanslarla birleşince bu tanıdık faşizmin nasıl bir melez doğuracağı, o melezle sizin, benim gibi insanların baş edeceği de hakikaten bir merak ve endişe konusudur.
Zira biz milliyetçi faşizmi biliyoruz. Biz siyasal İslamı biliyoruz. Ama her ikisinin bir araya geldiğinde ortaya çıkacak acayipliği henüz tanımıyoruz. Korkarım bunu AKP ile birlikte, AKP’nin değiştikten sonra kalıcılaşan bu yeni yüzüyle birlikte bu politik hilkat garibesini etnik ya da politik azınlıklara yapılanlarla birlikte daha iyi tanıyacağız.
Milliyet / 14.11.08
