İsmail Beşikçi: Bugün dünyada 204 devlet var. Bunların çok büyük bir kısmı Birleşmiş Milletler’e de üye. 2004 Atina Olimpiyatları’na 204 devlet katıldı. Bu devletlerin çok büyük bir kısmının nüfusu bir milyondan az. Nüfusu 500 binin altında olan hatta çok daha küçük nüfusa sahip olan devletler de var. Bunların ülke genişlikleri de çok küçük. Avrupa Birliği’ne üye, Lüxemburg, Kıbrıs, Malta gibi devletlerin nüfusları ve ülke genişlikleri Kürtlerin nüfusundan ve Kürdistan’ın ülke genişliğinden çok çok küçük. Buna rağmen Kürtlerin ne Milletler Cemiyeti döneminde, ne de Birleşmiş Milletler döneminde uluslar arası kurumlarda, uluslar arası ilişkilerde adı bile yoktur. Örneğin, Lüxemburg 450 bin civarında nüfusa sahip bir devlettir. Avrupa Birliği’nin kararlarında Lüxemburg’un da imzası var. Avrupa Birliği ise, zaman zaman aldığı kararlarda, Ortadoğu’da, Irak’ta sınırların değişmesine karşıyız”, “Bağımsız bir Kürt devletinin kurulmasına karşıyız” şeklinde şeyler söylüyor. Avrupa Birliği bunları, “Kürtler bulundukları devletlerdin sınırları içinde bazı kültürel haklara sahip olabilmelidirler…” demek için söylüyor. Veya bu önerileri ileri sürebilmek için, kararlarına, bu tür kısıtlamalarla, yasaklarla başlıyor… Lüxemburg bu şekilde Kürtlerin geleceğini belirlemiş olmuyor mu? 450 bin civarında nüfusu olan bir halk, nüfusu, 40 milyon civarında olan bir ulusun geleceğini nasıl belirleyebiliyor? Burada siyasi ahlak nerededir? Bütün bunlar, uluslar arası nizamın,nasıl yoğun bir şekilde, Kürtlerin aleyhine kurulduğunun göstergeleri oluyor. Bu gibi göstergeler, Kürtlerin zihninde kıvılcımlar çaktırmamalı mıdır? Bu bakımdan burada esas eleştiriyi Kürtlere yöneltmek gerekir. Kürtler, “kardeşlik, erternasyonalizm, solculuk” gibi sloganlarla, bu lanetli durumu gizlemeye, kendi öz sorunlarından kaçmaya çalışıyorlar.