En azından bir üç yıldır yeni bir “gazetecilik ve insanlık deneyimi” de yaşadım. “Topyekûn” gördüğümüz, hatta “topyekûn insan hakları karşısında” gördüğümüz kurumların içindeki “hak ve özgürlük, adalet ve hakkaniyet ihtiyacı”nı. Cumhuriyet, demokrasi Ordu, mesela.

EY gazeteci milleti!   Farkında mısınız? Artık öyle tuhaf bir devirde yaşıyoruz ki… Her Allah’ın günü Başbakan’ın verdiği ayarlarla güne başlıyoruz… Biraz ağır bir eleştiri kaleme aldığımızda… En hafifinden “Sevsinler seni / Yazıklar olsun” türünden hitaplara maruz kalıyoruz…